什么叶什么什么成语
共查询到27个什么叶什么什么成语
吹叶嚼蕊
出处:唐·李商隐《柳枝》诗序:“柳枝,洛中里娘也……吹叶嚼蕊,调丝擫管,作天海风涛之曲,幽忆怨断之音。”红叶题诗
出处:宋·刘斧《青琐高议·流红记》两叶掩目
出处:北齐·刘昼《刘子新论·专学》:“夫两叶掩目,则冥然无睹;双珠填耳,必寂然无闻。”绿叶成阴
出处:宋·计有功《唐诗纪事·杜牧》:“自是寻春去较迟,不须惆怅怨芳时。狂风落尽深红色,绿叶成阴子满枝。”落叶归根
出处:宋·释道原《景德传灯录》卷五:“叶落归根,来时无口。”落叶知秋
出处:宋·释普济《五灯会元》卷二十:“叶落知秋,举一明三。”《续灯传录》:“弦动别曲,叶落知秋。”冶叶倡条
出处:唐·李商隐《燕春台》诗:“蜜房羽客类芳心,冶叶倡条遍相识。”一叶知秋
出处:《淮南子·说山训》:“见一叶落而知岁之将暮。”宋·唐庚《文录》引唐人诗:“山僧不解数甲子,一叶落知天下秋。”一叶报秋
出处:唐·鲍溶《始见二毛》诗:“百川赴海返潮易,一叶报秋归树难。”唐·柳氏《杨柳枝》词:“一叶随风忽报秋,纵使君来岂堪折。”枝叶扶苏
出处:清·蒲松龄《聊斋志异·种梨》:“万目攒视,见有勾萌出,渐大;俄成树,枝叶扶苏,倏而花,倏而实,硕大芳馥,累累满树。”枝叶相持
出处:《汉书诸侯王表序》:“自幽平之后,日以陵夷,至虎厄沤河洛之间,分为二周围……既于王赧,降为庶人,用天年终。号位已绝于天下,沿犹枝叶相持,莫得居其虚位,海内无主,三十余年。”玉叶金枝
出处:唐·王建《宫中调笑》词:“胡蝶、胡蝶,飞上金枝玉叶。”一叶迷山
出处:清·文康《儿女英雄传》第二十五回:“世上这般双瞳如豆、一叶迷山的,以至糊涂下人,又有几个深明大义的呢!”一叶障目
出处:毛泽东《论持久战》:“一叶障目,不见泰山,而自以为是。”绿叶成荫
出处:宋 计有功《唐诗纪事 杜牧》:“狂风落尽深红色,绿叶成阴子满枝。”枝叶扶疏
出处:《后汉书·延笃传》:“草木之生,始于萌芽,终于弥蔓,枝叶扶疏,荣华纷缛,末虽繁蔚,致诸根也。”虫叶成字
释义:《汉书·五行志中之下》:“ 昭帝 時, 上林苑 中大柳樹斷仆地,一朝起立,生枝葉,有蟲食其葉,成文字,曰‘公孫病已立’。” 病已 , 汉宣帝 名。后以“蟲葉成字”指称谶纬。 南朝 梁 刘勰 《文心雕龙·正纬》:“於是伎數之士,附以詭術,或説陰陽,或序災異,若鳥鳴似語,蟲葉成字,篇條滋蔓,必假 孔氏 。”緑叶成阴
释义:1. 宋 计有功 《唐诗纪事·杜牧》:“ 牧 佐 宣城 幕,遊 湖州 ,刺史 崔君 張水戲,使州人畢觀,令 牧 閒行,閲奇麗,得垂髫者十餘歲。後十四年, 牧 刺 湖州 ,其人已嫁生子矣,乃悵而爲詩曰:‘自是尋春去校遲,不須惆悵怨芳時。狂風落盡深紅色,緑葉成陰子滿枝。’”后以“緑葉成陰”比喻女子青春已逝,以“子滿枝”比喻儿女成行。2.谓绿叶繁茂覆盖成荫。 宋 苏轼 《寒食与器之游南塔寺寂照堂》诗:“紅英掃地風驚曉,緑葉成陰雨洗春。” 宋 刘克庄 《摸鱼儿·海棠》词:“年光去迅。漫緑葉成陰,青苔滿地,做得異時恨。”一叶扁舟
出处:宋·苏轼《前赤壁赋》:“驾一叶扁舟,举匏樽以相属。”红叶之题
出处:毕竟是百年姻眷了,数当明白。相会有日,君不见红叶之题乎? 明·张景《飞丸记·旅邸揣摩》支叶扶疏
出处:东汉·班固《汉书·武五子传》:“高皇帝,览踪迹,观得失,见秦建本非是,故改其路,规土连城,布王子孙,是以支叶扶疏,异姓不得间也。”支叶硕茂
出处:东汉·班固《汉书·叙传》:“侯王之祉祚,及宗子公族蕃滋,支叶硕茂。”枝叶旁牒
出处:清·孔尚任《桃花扇·阻奸》:“为何明弃储君,翻寻枝叶旁牒。”玉叶金柯
出处:唐·张景毓《大唐朝散大夫行润州句容县令岑君德政碑》:“主簿崔子诠,相门卿族,玉叶金柯,光彩可以射人。”一叶落知天下秋
出处:《淮南子·说山训》:“见一叶落而知岁之将暮。”宋·唐庚《文录》引唐人诗:“山僧不解数甲子,一叶落知天下秋。”一叶障目,不见泰山
出处:《鹗冠子·天则》:“一叶蔽目,不见太山;两耳塞豆,不闻雷霆。”一叶蔽目,不见泰山
出处:《鹗冠子·天则》:“一叶蔽目,不见泰山;两耳塞豆,不闻雷霆。”