什么什么什么牛成语
共查询到36个什么什么什么牛成语
风马牛
出处:唐·段成式《酉阳杂俎·盗侠》:“唐责之:‘某与公风马牛耳,不意盱眙相遇,实慕君子,何至驺卒不若也。’”孺子牛
出处:人在变,思想在变,多少英雄甘当孺子牛。 郭小川《登九山》老黄牛
出处:吴强《红日》第一章:“这个‘老黄牛’我倒真有点心跳得慌!”归马放牛
出处:《尚书·武成》:“乃偃武修文,归马于华山之阳,放牛于桃林之野,示天下弗服。”裾马襟牛
出处:唐韩愈《符读书城南》诗:“人不通古今,马牛而襟裾。”扛鼎抃牛
出处:《史记·项羽本纪》:“籍(项羽)长八尺余,力能扛鼎。” 汉·杨雄《法言·渊骞》:“秦悼武、乌获、任鄙,扛鼎抃牛,非绝力也?”齐王舍牛
出处:《孟子·梁惠王上》:“王(齐宣王)坐于堂上,有牵牛而过堂下者,王见之,曰:‘牛何之?’对曰:‘将以衅钟。’王曰:‘舍之。吾不忍其觳觫,若无罪而就死地。’对曰:‘然则废衅钟与?’曰:‘何可废也?以羊易之。’”气冲斗牛
出处:唐·崔融《咏宝剑》:“匣气冲牛斗,山形转辘轳。”宋·岳飞《题青泥赤壁》诗:“雄气堂堂贯斗牛,誓将真节报君仇。”气喘如牛
出处:清·文康《儿女英雄传》第三十九回:“脸是喝了个漆紫,连乐带忙,一头说着,只张着嘴,气喘如牛的拿了条大手巾擦那脑门子上的汗。”气克斗牛
出处:明·胡文焕《群音类选〈千金记·受辱胯下〉》:“俺自有翅排云,气克斗牛,怎肯与他年少成仇。”喘月吴牛
出处:五代·谭用之《寄王侍御》诗:“喘月吴牛知夜至,嘶风胡马识秋来。”散马休牛
出处:《书·武成》:“归马于华山之阳,放牛于桃林之野,示天下弗服”。蔡沈集传引《乐记》:“武王胜商,渡河而西,马散之华山之阳而弗复乘,牛放之桃林之野而弗复服”。充栋汗牛
出处:语出唐·柳宗元《陆文通先生墓表》:“其为书,处则充栋宇,出则汗牛马。”亡羊得牛
出处:《淮南子·说山训》:“亡羊而得牛,则莫不利失也。”蹊田夺牛
出处:《左传·宣公十一年》:“‘牵牛以蹊人之田,而夺之牛。’牵牛以蹊者,信有罪矣;而夺之牛,罚已重矣。”以羊易牛
出处:《孟子·梁惠王上》:“王坐于堂上,有牵牛而过堂下者。……曰:‘何可废也,以羊易之。’”争猫丢牛
出处:清·李绿园《歧路灯》第70回:“真正是争得猫儿丢了牛。”版筑饭牛
出处:《书·说命上》载:相传商代贤者傅说筑于傅岩,武丁用以为相。《吕氏春秋·举难》载:春秋时卫国贤者宁戚饭牛车下,扣牛角而歌,桓公异之,拜为上卿。卖剑买牛
出处:《汉书·龚遂传》:“民有持刀剑者,使卖剑买牛,卖刀买椟。”气壮如牛
出处:刘玉民《骚动之秋》第十章:“‘我园艺场是书记的十大台柱子之一!’他会气壮如牛地告诉你。”襟裾马牛
出处:语出唐·韩愈《符读书城南》诗:“人不通古今,马牛而襟裾。”目无全牛
出处:《庄子·养生说》:“始臣之解牛之时,所见无非牛者;三年之后,未尝见全牛也。”庖丁解牛
出处:《庄子·养生主》:“庖丁为文惠君解牛,手之所触,肩之所倚,足之所履,膝之所踦,砉然响然,奏刀騞然,莫不中音。”骑牛觅牛
出处:宋·释道原《景德传灯录·福州大安禅师》:“师即造于百丈,礼而问曰:‘学人欲求识佛,何者即是?’百丈曰:‘大似骑牛觅牛。’”壮气吞牛
出处:明·孙梅锡《琴心记》第二十出:“男儿汉壮气吞牛,丈夫志岂困荒丘?”笔误作牛
释义:《晋书·王献之传》:“ 桓温 嘗使﹝ 王獻之 ﹞書扇,筆誤落,因畫作烏駮牸牛,甚妙。”后因以“筆誤作牛”喻随机应变,化拙成巧或持功补过。丙吉问牛
出处:楚王轼怒蛙,以昆虫之敢死;丙吉问牛,恐阴阳之失时。 明·程登吉《幼学琼林》第四卷卖刀买牛
出处:刘昆宰江陵,昔日反风灭火;龚遂守渤海,卖刀买牛。 明·程登吉《幼学琼林》第一卷宁戚叩牛
释义:比喻有才的人沦落做低贱的事情。气吞斗牛
释义:斗、牛:牵牛星和北斗星。气势可以吞没星斗。形容气魄宏大志冲斗牛
释义:斗牛:牵牛星与北斗星。形容怒气冲天或气势很盛鞭打快牛
出处:洪放《秘书长》:“不能鞭打快牛,这不科学。”呼马呼牛
出处:明·冯惟敏《耍孩儿·十自由》:“论理法难听受,总不如装聋塞耳,一任他呼马呼牛。”隔山买老牛
释义:比喻人办事冒失,没有弄清情况,就轻易决定。猕猴骑土牛
出处:《三国志·魏书·邓艾传》引《世语》:“君,名公之子,少有文采,故守吏职;猕猴骑土牛,又何迟也。”横眉冷对千夫指,俯首甘为孺子牛
出处:鲁迅《自嘲》诗:“横眉冷对千夫指,俯首甘为孺子牛。”