形容高兴得说话的成语(62个)
春风得意
出处:唐·孟郊《登科后》诗:“春风得意马蹄疾,一日看尽长安花。”大快人心
出处:清·全祖望《移诘宁守魏某帖子》:“若果有激浊扬清之当道,则乘是狱之起,并其监生而黜之,是为大快人心者矣。”大喜过望
出处:《汉书·黥布传》:“出就舍,张御食饮从官如汉王居,布又大喜过望。”得意忘形
出处:《晋书·阮籍传》:“嗜酒能啸,善弹琴。当其得意,忽忘形骸。”得意洋洋
出处:《史记·管晏列传》:“意气扬扬,甚自得也。”付之一笑
出处:宋·陆游《老学庵笔记》卷四:“乃知朝士妄想,自古已然,可付一笑。”和颜悦色
出处:《论语·季氏》:“友便辟,友善柔、友便佞,损也。”邢昺疏:“善柔,谓面柔,和颜悦色以诱人者也。”哄堂大笑
出处:唐·赵璘《因话录》卷五:“唐御史有台院、殿院、罕院,以一御史知杂事,谓之杂端。公堂会食,皆绝笑言。惟杂端笑而三院皆笑,谓之哄笑,则不罚。”欢天喜地
出处:元·王实甫《西厢记》第五本第四折:“我现将著夫人诰欶,县君名称,怎生待欢天喜地,两只手儿亲付与他。”祸不单行
出处:汉·刘向《说苑·权谋》:“此所谓福不重来,祸必重来者也。”皆大欢喜
出处:《金刚经》:“皆大欢喜,信守奉行。”乐此不疲
出处:《后汉书·光武帝纪》:“我自乐此,不为疲也。”乐不思蜀
出处:《三国志·蜀书·后主传》注引《汉晋春秋》:“问禅曰:‘颇思蜀否?’禅曰:‘此间乐,不思蜀。’”破涕为笑
出处:晋·刘琨《答卢堪书》:“时复相与举觞对膝,破涕为笑。”捧腹大笑
出处:司马季主捧腹大笑曰:‘观大夫类有道术者,今何言之陋也,何辞之野也!’ 西汉·司马迁《史记·日者列传》其乐无穷
出处:宋 邵雍《伊川击壤集 君子饮酒吟》第16卷:“家给人足,时和岁丰;筋骸康健,里闬乐从;君子饮酒,其乐无穷。”忍俊不禁
出处:唐·赵璘《因话录》卷五:“柜初成,周戎时为吏部郎中,大书其上,戏作考词状:‘当有千有万,忍俊不禁,考上下。’”赏心悦目
出处:《宋史 范镇传》:“凡可以荡心悦目,不宜有加于旧。”神气活现
出处:《茅盾选集 委屈》:“要不是他们神气活现说‘查得到’,那她干脆就去缝制新的了。”手舞足蹈
出处:《诗经·周南·关雎·序》:“永(咏)歌之不足,不知手之舞之,足之蹈之也。”双喜临门
出处:清·李绿园《歧路灯》第27回:“你屋里恭喜了,大相公也喜了。一天生的,真正双喜临门。”忘乎所以
出处:明·冯梦龙《醒世恒言·勘皮靴单证二郎神》:“夫人倾身配奉,忘其所以。”喜不自胜
出处:元·王实甫《西厢记》第五本第四折:“小生去时,承夫人亲自饯行,喜不自胜。”喜形于色
出处:唐·吴兢《贞观政要·纳谏》:“太宗闻其言,喜形于色,谓群臣曰:‘……及见魏征所论,始觉大非道理。’”喜闻乐见
出处:明 王守仁《王文成公全书》:“仆诚喜闻而乐道,自顾何德以承之。”喜出望外
出处:宋·苏轼《与李之仪书》:“契阔八年,岂谓复有见日?渐近中原,辱书尤数,喜出望外。”笑容可掬
出处:明·罗贯中《三国演义》第九十五回:“果见孔明坐于城楼之上,笑容可掬,焚香操琴。”笑逐颜开
出处:明·施耐庵《水浒全传》第四十二回:“宋江见了,喜从天降,笑逐颜开。”心花怒放
出处:清·李宝嘉《文明小史》第六十回:“平中丞此时喜得心花怒放,连说:‘难为他了,难为他了。’”心满意足
出处:明·施耐庵《水浒传》第三十一回:“两个小的,亦被武松搠死……武松道:‘我方才心满意足,走了罢休!’”